Ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από το άγαλμα της ελευθερίας! Το σύμβολο της πόλης που είχα δει από μικρός σε ταινίες και βιβλία, αυτή τη φορά θα το έβλεπα από κοντά! Δίπλα του βρίσκεται το νησάκι Ellis το οποίο έχει συνδεθεί με την μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ένα καραβάκι ξεκινάει από το πάρκο Battery στο νότιο άκρο του Lower Manhatan. Πρώτα πηγαίνει στο άγαλμα της ελευθερίας, μετά στο νησάκι Ellis, και στο τέλος επιστρέφει πίσω.
Φτάνοντας στο πάρκο Battery, μπαίνουμε στο κάστρο Clinton (το όνομα προέρχεται από ένα παλιό δήμαρχο, καμία σχέση με τον πρώην πρόεδρο) όπου παίρνουμε το εισιτήριό μας για το καραβάκι. Το εισιτήριο κοστίζει 18,50$. Υπάρχει η δυνατότητα να ανέβει κάποιος στο βάθρο του αγάλματος (χωρίς έξτρα χρέωση) ή στο στέμμα (επιπλέον 3$). Και στις δύο όμως αυτές περιπτώσεις απαιτείται κράτηση εγκαίρως. Εγώ δυστυχώς δεν είχα προνοήσει και η επόμενη διαθέσιμη ημερομηνία για το βάθρο ήταν 10 μέρες μετά , ενώ για το στέμμα 3,5 μήνες μετά!!! (μπορείτε να βγάλτε εισιτήρια online). Επίσης η ουρά για το καραβάκι είναι μεγάλη γι αυτό πηγαίνετε όσο πιο νωρίς μπορείτε. Εγώ περίμενα πάνω από μία ώρα στην ουρά.
Το άγαλμα της ελευθερίας λοιπόν, είναι ένα δώρο των Γάλλων στους Αμερικανούς για τα 100 χρόνια από τη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αμερικής στις 4 Ιουλίου 1776 . Τα εγκαίνια έγιναν στις 28 Οκτωβρίου του 1886. Μεταφέρθηκε από το Παρίσι σε κομμάτια στο Liberty island και συναρμολογήθηκε εκεί. Έχει ύψος από το έδαφος μέχρι τη δάδα 93 μέτρα, ενώ 354 σκαλοπάτια οδηγούν στο στέμμα.
Το άγαλμα σχεδίασε ο γάλλος γλύπτης Φρέντερικ Μπαρτόλντι. Τη στατική δομή του όμως μελέτησε ο μηχανικός Γκουστάβ Άιφελ (ναι ο γνωστός από τον πύργο του Παρισίου). Λέγεται ότι μοντέλο για το άγαλμα ήταν η μητέρα του Μπαρτόλντι αλλά αυτό μάλλον είναι μύθος. Οι επτά ακτίνες του στέμματος αντιπροσωπεύουν τις επτά θάλασσες και τις επτά ηπείρους.
Στη βάση του είναι σκαλισμένοι στίχοι από το ποιήμα της Έμα Λάζαρους: “Δώστε μου τους καταπονημένους, τους φτωχούς, τις μάζες που ποθούνε μία ελεύθερη ανάσα”
Το άγαλμα συντηρήθηκε το 1986 για τα 100ά γενέθλιά του, η δε δάδα αντικαταστάθηκε από νέα χρυσή 24ων καρατίων καθώς η αρχική είχε σκουριάσει. Η αυθεντική εκτίθεται στην είσοδο που οδηγεί στο άγαλμα.
Μετά την βόλτα στο νησάκι του αγάλματος και τις απαραίτητες φωτογραφίες (με ωραία θέα στο Μανχάταν), πήρα το καραβάκι για το νησί Ellis.
Ομολογώ ότι το είχα υποτιμήσει, αλλά τελικά το εθνικό μουσείο μετανάστευσης είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και το μέρος συναισθηματικά φορτισμένο. Πάνω από το ένα τρίτο των Αμερικανών έχουν κάποιο πρόγονό τους που πέρασε από αυτό το νησί από το 1892 μέχρι το 1954.
Περίπου 17 εκατομμύρια άνθρωποι πέρασαν από εδώ. Καθώς έφταναν γινόταν καταγραφή και τους εξέταζαν αν είναι υγιείς ενώ τους έκαναν μέχρι και τεστ νοημοσύνης. Είναι φοβερά ενδιαφέρον ότι μπορείτε να αναζητήσετε σε online βάση δεδομένων στοιχεία για τους ανθρώπους αυτούς. Μπορείτε να αναζητήσετε και τους συγγενείς σας εκεί!
Ας κάνουμε μία δοκιμή λοιπόν. Από την wikipedia βρήκα ότι ο Γεώργιος Παπανικολάου (ο διάσημος γιατρός του τεστ Παπ) έφτασε ως μετανάστης στην Αμερική το 1913. Θα μπορέσω να τον βρω στα αρχεία;
Σε 3 λεπτά είχα καταφέρει να τον βρω! Με δυσκόλεψε λίγο γιατί γράφει το “κ” με “c” (Papanicolaou). Πράγματι είναι ο γιατρός. Γεννήθηκε το 1883 άρα ήταν 30 ετών όταν έφτασε, καταγόταν από την Κύμη, και μαθαίνουμε ότι έφτασε στις 19 Οκτωβρίου του 1913 με το πλοίο “Αθήναι”.
Αυτό θα πει οργάνωση κράτους! Μπορείτε να ψάξετε και για τους συγγενείς και προγόνους σας που μετανάστευσαν στην Αμερική τα χρόνια εκείνα.
Η μεγάλη πλειοψηφία των αφιχθέντων μετά την καταγραφή αφήνονταν ελεύθεροι να πάνε στον τελικό τους προορισμό. Κάποιοι όμως έπρεπε να περάσουν από τη διαδικασία της ακρόασης ώστε να εξεταστεί πιο προσεκτικά αν θα τους επιτραπεί η είσοδος. Επίσης κάποιους τους έστελναν πίσω αν δεν τους έβρισκαν υγιείς. Πάντως μόνο το 2% όσων έφτασαν εδώ αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα τους.
Όταν έκλεισαν οι εγκαταστάσεις το 1954, κάποια αντικείμενα έμειναν εκεί παρατημένα. Όταν αποφάσισαν να μετατρέψουν το χώρο αυτό σε μουσείο δεν τα πείραξαν τα αντικείμενα αυτά.
Δραχμές 
κείμενο στα ελληνικά 
καραβάκι με ελληνική σημαία
Όταν έφταναν οι μετανάστες, συνήθως είχαν χαρτονομίσματα από την χώρα τους. Άλλαζαν αυτά τα χαρτονομίσματα σε δολάρια. Σε κάποιους τοίχους υπήρχαν σχέδια ζωγραφισμένα (όπως αυτό το καράβι με την ελληνική σημαία) ή γραμμένα κείμενα.
