Η Gyula είναι μια πόλη με ιστορία 800 ετών στη νοτιοανατολική Ουγγαρία, στα σύνορα Ουγγαρίας-Ρουμανίας. Έχοντας σας βάση την πόλη αυτή σχεδίασα να κάνω εκδρομές στα γύρω μέρη (και σπα). Όμως δικαιωματικά αφιέρωσα μία μέρα και στην Gyula. Δεν πρέπει να χάσει κανείς το Κάστρο φυσικά, την έπαυλη Almasy, τα λουτρά Gyulai Várfürdő, αλλά και το όμορφο κέντρο με παλιά κτήρια. Εδώ έχει γεννηθεί και ο Ferenc Erkel ο συνθέτης του Ουγγρικού εθνικού ύμνου και οι ντόπιοι είναι πολύ περήφανοι γι’ αυτό.
Το κέντο της πόλης της Gyula
Το περπάτημα στο κέντρο, που είναι πεζοδρομημένο, είναι απόλαυση. Συντριβάνια, αγάλματα, και μνημεία-έργα τέχνης όπως το ρολόι που δείχνει την ώρα σε διάφορες πόλεις του κόσμου, ομορφαίνουν το κέντρο της Gyula.
Οι εκκλησίες είναι από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Όπως σε κάθε μέρος της περιοχής, έτσι και εδώ, έχουμε την καθολική εκκλησία, την οροθόδοξη (Ρουμάνικη), και τη προτεσταντική.
Ένα ζαχαροπλαστείο ηλικίας άνω των 100 ετών
Είναι το δεύτερο παλιότερο ζαχαροπλαστείο στη χώρα, και δεν μπορείτε να μην κάτσετε για ένα γλυκό. Όχι τόσο για τη γεύση αλλά κυρίως για την εξαιρετική διακόσμηση του.
Το κάστρο της Gyula
Το κάστρο της Gyula χτίστηκε τον 15ο αιώνα και είναι το μοναδικό πεδινό γοτθικό κάστρο από τούβλα στην Κεντρική Ευρώπη που έχει παραμείνει ανέπαφο. Η καλή του κατάσταση οφείλεται στο ότι ανήκε στην αριστοκρατική οικογένεια που ανήκε και η γειτονική έπαυλη Almásy. Σε αντίθεση με πολλά ουγγρικά κάστρα, αυτό το κτίριο γλίτωσε από την καταστροφή επειδή χρησιμοποιήθηκε ως στοιχείο στολισμού – ως ένα «ρομαντικό ερείπιο» – στον κήπο του έπαυλης Almásy.
Η ιστορία του κάστρου έχει ενδιαφέρον. Μετά την κατάληψη της Buda (σημερινή Βουδαπέστη) από τους Οθωμανούς το 1541, το οχυρό της Gyula απέκτησε μεγάλη σημασία στην άμυνα της Ουγγαρίας απέναντι στους Οθωμανούς. Βέβαια η κατάληψη από τους Τούρκους ήταν ζήτημα χρόνου και πράγματι το φρούριο έπεσε το 1566.
Απέναντι στον πολυάριθμο οθωμανικό στρατό ήταν μόλις 2000 Ούγγροι αμυνόμενοι, που άντεξαν 63 μέρες, κάτι που δεν είχε καταφέρει κανένα άλλο οχυρό στην Ουγγαρία.
Η πολιορκία ξεκίνησε στις 2 Ιουλίου του 1566. O Σουλεϊμάν – που ήταν απασχολημένος με την πολιορκία του Szigetvar – έστειλε γι αυτό το σκοπό τον πασά Περτεβ. Οι Οθωμανοί αρχικά κατέλαβαν το εξωτερικό κάστρο και στη συνέχεια πολιόρκησαν το εσωτερικό φρούριο.
Ο ηγέτης των Ούγγρων Kerecsenyi έκανε συμφωνία για παράδοση του κάστρου στις 2 Σεπτεμβρίου με αντάλλαγμα να επιτραπεί στους υπερασπιστές του να φύγουν ασφαλείς. Όμως οι Τούρκοι δεν κράτησαν το λόγο τους και εξολόθρευσαν τους περισσότερους Ούγγρους ανάμεσά τους και τον ίδιο τον Kerecsenyi.
Στη συνέχεια ακολούθησαν 129 χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας στο κάστρο, το οποίο οι εισβολείς εγκατέλειψαν μόλις το 1695. Η στρατηγική του σημασία σιγά σιγά εξασθένησε, αν και είχε ακόμα κάποιο ρόλο τον 18ο αιώνα κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας του 1703-1711 και μετά την καταστολή του στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1848-1849 κατά της κυριαρχίας των Αψβούργων.
Στη συνέχεια το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για διαφορετικούς σκοπούς. Χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα συνεδριάσεων της κομητείας, φυλακή και στη συνέχεια έγινε σταδιακά μια ρομαντική διακοσμητική κατασκευή στον κήπο της έπαυλης του Almásy (αναφέρεται ως κάστρο του Almásy), που είχε χτιστεί εν τω μεταξύ σε μικρή απόσταση.
Η έπαυλη Almasy
Αν και η έπαυλη έχει το όνομα της οικογένειας Almásy, δεν ήταν αυτοί που την έφτιαξαν. Η έπαυλη περιήλθε στην κατοχή της οικογένειας Almásy μέσω ενός γάμου της κόμισσας Stephanie Mary Wenckheim και του Count Kálmán Almásy. Ο τελευταίος κληρονόμος του Almásy, ο Aloysius, αυτοκτόνησε τον Νοέμβριο του 1945, ο μικρότερος αδελφός του Kálmán αποφάσισε να παραμείνει στην Αγγλία στο ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η έπαυλη κρατικοποιήθηκε και στο κτήριο της ιδρύθηκαν αρχικά επαγγελματικό, μετά νοσηλευτικό με κοιτώνα και τέλος ορφανοτροφείο. Τη δεκαετία του 1960 άνοιξε ιαματικό λουτρό στο μεγαλύτερο μέρος του πάρκου του αρχοντικού. Το αρχοντικό εκκενώθηκε σιγά σιγά τη δεκαετία του 1990.
Η έπαυλη Almásy είναι το πρώτο μέρος στην Ουγγαρία που φιλοξενησε θεατρικό έργο ήδη από το 1746. Πολλές γενιές της οικογένειας Erkel έκαναν ρεσιτάλ εδώ και ο Ferenc Erkel (τον θυμάστε; αυτός που συνέθεσε τον εθνικό ύμνο της Ουγγαρίας) συνέθεσε μέρη αρκετών από τις όπερές του στο πάρκο του παλατιού Αλμάσι. Ήταν εδώ που ο Mihály Munkácsy γνώρισε για πρώτη φορά την τέχνη της ζωγραφικής.
Σημερα στην έπαυλη λειτουργεί μουσείο με θέμα τη ζωή των αριστοκρατών και των υπηρετών τους. Η έκθεση χρησιμοποιεί διαδραστική τεχνολογία αιχμής για να αποκαλύψει συναρπαστικές λεπτομέρειες και μυστικά της καθημερινής ζωής των αριστοκρατών και του προσωπικού που κάποτε ζούσαν εδώ. Η ανακατασκευή του αρχοντικού ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2016. Το μουσείο Almásy κατατάχθηκε μεταξύ των 40 καλύτερων μουσείων στην Ευρώπη το 2018.
Εγώ θα σας πω την αμαρτία μου, δεν μπήκα σε αυτό το μουσείο. Δεν είχα αρκετό χρόνο και ο καιρός ήταν θαυμάσιος για δραστηριότητες έξω.
Επόμενο: Περνώντας μία ολόκληρη μέρα στην πόλη Békéscsaba
ή Διαβάστε την ιστορία του ταξιδιού από την αρχή
