Μετά από 9 μέρες εξερεύνησης των σπα της ανατολικής Ουγγαρίας, την τελευταία μέρα θα την περνούσα στην Βουδαπέστη. Δεν θα μπορούσα να κάνω και αλλιώς αφού την άλλη μέρα η πτήση μου ήταν πολύ πρωινή.
Για τη μέρα δεν τέθηκε δίλημμα. Δεν θα έχανα την ευκαιρία να περάσω μία μέρα στα λουτρά Szechenyi!
Το βράδυ όμως;
Είχα έρθει άλλες δυο φορές Βουδαπέστη, καμία όμως δεν ήταν καλοκαίρι. Εντάξει και τώρα δεν ήταν ακόμη καλοκαίρι, ήταν 30 Μαΐου, ο καιρός όμως είχε ήδη ζεστάνει αρκετά. Αφού άφησα τα πράγματά μου στο φθηνό δωμάτιο, που είχα κλείσει για το τελευταίο βράδυ πριν την πτήση, άρχισα να περπατάω στους γύρω δρόμους όπου από σύμπτωση προέκυψε πως ήμουν σε μία ολοζώντανη εναλλακτική γειτονιά με καφέ, μπαρ, εστιατόρια και διάφορες εκδηλώσεις! Αυτά τα απρόβλεπτα είναι που μου αρέσουν!
Ο κόσμος περπατούσε με τις βερμούδες του και φορώντας κοντομάνικα, ντόπιοι και τουρίστες, έτρωγαν, έπιναν, διασκέδαζαν. Μία διαφορετική Βουδαπέστη από αυτή που είχα γνωρίσει τις προηγούμενες φορές που είχα επικεντρωθεί στα ιστορικά επιβλητικά κτήρια του κέντρου.
Η περιοχή αυτή για την οποία σας μιλάω, είναι κοντά κοντά στο σταθμό του Μετρό “Astoria”, και ονομάζεται 7η συνοικία της Βουδαπέστης. Κυρίως από την οδό Kazinczy αλλά και από άλλους τριγύρω δρόμους όπως την οδό Ντόχανι προέρχονται οι φωτογραφίες που σας δείχνω.
Στη γειτονιά αυτή είδα τουλάχιστο 3 ελληνικά εστιατόρια, αλλά και κουζίνες άλλων χωρών.
Το επόμενο πρωί, καθώς η πτήση ήταν πολύ πρωινή έπρεπε να πάρω το λεωφορείο το οποίο περνάει από τη λεωφόρο μπροστά από το σταθμό του μετρό Astoria. Γι αυτό άλλωστε είχα επιλέξει να μείνω σε αυτή τη γειτονιά.
Διαβάστε την ιστορία του ταξιδιού από την αρχή
