Όταν μιλάμε για Μαυροβούνιο, σίγουρα το πιο γνωστό αξιοθέατο που μας έρχεται στο μυαλό είναι μία φωτογραφία από ψηλά με την μεσαιωνική καστροπολιτεία του Κότορ και φόντο τον ομώνυμο κόλπο. Ο πρώτος σταθμός μου στις δαλματικές ακτές του Μαυροβουνίου θα ήταν λοιπόν το Κότορ, που έτσι και αλλιώς βρίσκεται αρκετά βόρεια και λίγο μετά από τα σύνορα με την Κροατία.
Για να φτάσει κανείς στην πόλη μπορεί να ακολουθήσει δύο διαδρομές. Είτε να πάρει το μικρό ανοιχτό ferry στο λιμανάκι του Kamenari και να περάσει απέναντι σε 5 λεπτά, είτε να οδηγήσει γύρω γύρω αυξάνοντας την απόσταση κατά 15 χιλιόμετρα περίπου. Πηγαίνοντας διάλεξα να πάρω το σύντομο δρόμο με το ferry. Μάλιστα να σας πω πώς άδικα με φόβισε η κοπέλα στο rent a car πως ο δρόμος γύρω-γύρω είναι πολύ κακός και με έβαλε να πληρώσω επιπλέον 30 ευρώ επειδή θα έβαζα το αυτοκίνητο στο ferry. Αφενός η διαδρομή με το ferry δεν είναι ούτε 5 λεπτά (άνετα θα έπαιρνα το ρίσκο να μπω με το αυτοκίνητο χωρίς την ασφάλιση) αφετέρου ο δρόμος γύρω γύρω είναι μία χαρά (αλλά για αυτό θα μιλήσουμε αργότερα).
Είχα κανονίσει να μείνω 2 βράδια στο Κότορ. Με το που έφτασα πήγα στο ξενοδοχείο, άφησα το αυτοκίνητο (το πάρκινγκ μπορεί να γίνει πρόβλημα εδώ) και έτρεξα να περπατήσω μέσα από τα τείχη της παλιάς πόλης. Καθώς είχε ήδη περάσει η ώρα το φως είχε αρχίσει να πέφτει και έτσι δεν είχα πολύ χρόνο.
Η πόλη είναι είναι πραγματικά μικρή. Το κάτω μέρος της μπορείς να το δεις σε λιγότερο από μία ώρα. Για να ανέβει κανείς στο κάστρο, στην κορυφή του βουνού πρέπει να αφιερώσει 2-3 ώρες. Αν και οι γνώμες στο tripadvisor ήταν αντικρουώμενες (για το αν αξίζει κάποιος να κάνει τον κόπο), εγώ θα ήθελα να ανέβω ψηλά να δω την θέα. Όμως και η ζέστη δεν βοήθαγε (Ιούνιος βλέπετε) και δεν είχα χρόνο γιατί γύριζα από τις εκδρομές μου αργά (το βράδυ δεν επιτρέπεται να ανέβεις επάνω). Πάντως αν κάνει κάποιος τον κόπο νομίζω πρέπει είτε να το κάνει πολύ πρωί, είτε την ώρα που έχει ηλιοβασίλεμα. Υπόσχομαι όμως (στον εαυτό μου) να ανέβω την επόμενη φορά.
Η κεντρική πύλη ονομάζεται “η πύλη της θάλασσας” 
Ο πύργος του ρολογιού της πόλης (1602)
Η μεσαιωνική Βενετσιάνικη πόλη είναι πράγματι πολύ γραφική. Αφού περάσει κανείς από την κεντρική πύλη (έχει και πλαϊνές) μπαίνει μέσα στην καστροπολιτεία που είναι γεμάτη με πέτρινα κτήρια, παλιές εκκλησιές και πλακόστρωτα δρομάκια. Επίσης μαγαζάκια με τουριστικά και μερικά τουριστικά καφέ-εστιατόρια.
Καθεδρικός Αγ. Τρύφωνα (1166) 
Ναός Αγ. Νικολάου (1909) 
Ναός Αγ. Λουκά (1195)
Αφού περπάτησα αρκετά, είχε πλέον αρχίσει να βραδιάζει. Μέσα σε λίγα λεπτά οι τουρίστες είχαν εξαφανιστεί και το μέρος είχε ερημώσει. Όμως ήταν μία όμορφη καλοκαιρινή βραδιά με ολόκληρο φεγγάρι, που μου έδωσε τη δυνατότητα για μερικές όμορφες βραδυνές λήψεις.
Α! δεν σας είπα. Πριν ακριβώς μπείτε στην καστροπολιτεία περνώντας την κεντρική πύλη, υπάρχει ένα γραφείο πληροφόρησης τουριστών. Εκεί μπορείτε να ζητήσετε να σας δώσουν δωρεάν ένα χάρτη της πόλης, και μάλιστα έχουν να σας δώσουν χάρτη και στα ελληνικά! Πολλά μπράβο στον Οργανισμό Τουρισμού του Κότορ! (κατεβάστε το μεγάλο αρχείο από εδώ). Έξω από τα τείχη έχει επίσης ωραία αγορά με φρούτα και λαχανικά, που όμως κλείνει νωρίς το απόγευμα.
Έξω από την καστροπολιτεία, τα πράγματα ήταν πολύ υποτονικά. Μερικά μαγαζιά με απόσταση το ένα από το άλλο, και λίγος κόσμος ντόπιος κυρίως. Στο Κότορ οι τουρίστες έρχονται ημερήσια εκδρομή (είτε με λεωφορεία, είτε από τα κρουαζιερόπλοια), δεν έρχονται για να διανυκτερεύσουν. Σίγουρα ήταν λάθος να μείνω δύο βραδιές εδώ. Αν σχεδίαζα ξανά το ταξίδι θα έμενα σίγουρα ένα βράδυ (θα σας πω στη συνέχεια άλλα μέρη που αξίζει να μείνετε), αλλά όχι περισσότερο.
