Καθώς οδηγούμε στο κεντρικό παραλιακό δρόμο στο ανατολικό μέρος του νησιού και κατεβαίνουμε νότια, υπάρχει πινακίδα στα αριστερά για το μουσείο (museo vulcanologico) και το φάρο (Punta Spadillo). Μετά από 2-3 λεπτά οδήγησης σε καλό χωματόδρομο υπάρχει άνετο πάρκινγκ. Παρκάρω το φιατάκι μου και συνεχίζω με τα πόδια.
Περπατώντας δεξιά πρώτα συναντάμε το Μουσείο για τα ηφαίστεια (museo vulcanologico). Για την ακρίβεια το μισό μουσείο είναι αφιερωμένο στα πετρώματα και στο πως δημιουργήθηκε το νησί, και το άλλο μισό με την ιστορία του νησιού από τους Αρχαίους Φοίνικες μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έχει πολύ ενδιαφέρον και θα σας τη διηγηθώ στο επόμενο μέρος. Μάλιστα στο μουσείο έχει και προβολή βίντεο για το νησί, αλλά δυστυχώς είναι στα ιταλικά.
Λίγο πιο κάτω βρίσκεται ο φάρος Punta Spadillo που είναι το πιο κοντινό σημείο του νησιού στη Σικελία. Είναι γνωστή η αδυναμία μου στους φάρους από τότε που είχα την τύχη να κάνω διακοπές σε 2 δικούς μας, δεν θα μπορούσα παρά να επισκεφθώ το φάρο του νησιού. Το πολύ ενδιαφέρον με αυτό το φάρο είναι ότι η Ιταλική κυβέρνηση ψάχνει επενδυτές για να εκμεταλλευτούν το φάρο! Καθώς πλέον είναι πλήρως αυτοματοποιημένος, το υπόλοιπο κτήριο που ήταν για τη διαμονή του προσωπικού ρημάζει και θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα ξενοδοχείο σε πολύ καλό σημείο. Δύο όροφοι 290τμ ο καθένας. Προσοχή δεν τον πουλάνε, τον δίνουν για εκμετάλλευση για κάποια χρόνια. Φοβερή ιδέα και για τους δικούς μας φάρους (στην Κροατία το έχουν κάνει ήδη). Δώστε μου τα κεφάλαια και το αναλαμβάνω εγώ!
https://www.investinitalyrealestate.com/en/property/pantelleria-punta-spadillo-lighthouse/
Δίπλα από το φάρο υπάρχουν ερείπια από τις οχυρώσεις που έκανε ο Μουσολίνι λίγο πρίν το Β’ ΠΠ. Το σημείο ονομάζεται “ορμίσκος των 5 δοντιών” (Cala Cinquedenti) λόγω του σχήματος που έχει. Αρχικά ήταν εξοπλισμένο με 6 κανόνια των 76mm. Στις φωτογραφίες θα δείτε τα απομεινάρια από τις βάσεις που προορίζονταν για 4 κανόνια των 120mm (τα διάβασα στο μουσείο αυτά). Το σημείο βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους με ένταση. Πολλοί Ιταλοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και οι στρατώνες καταστράφηκαν. Το μουσείο είναι οι στρατώνες που επιδιορθώθηκαν για να φιλοξενήσουν το μουσείο. Αλλά είπαμε για τα γεγονότα του Β’ΠΠ θα σας μιλήσω στο επόμενο μέρος.
Επιστρέφω στο πάρκινγκ όπου άφησα το αυτοκίνητο. Αυτή τη φορά περπατάω αριστερά. Αρχικά συναντάμε και πάλι ερείπια από τις στρατιωτικές οχυρώσεις, λίγο πιο κάτω όμως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πανέμορφο θέαμα. Φυσικές πισίνες στα βράχια με κρυστάλλινο νερό όπου μπορείτε κανείς να κολυμπήσει. Η μεγαλύτερη είναι η Laghetto delle Ondine. Τις μέρες που η θάλασσα έχει κύματα, τη γεμίζει με περισσότερο νερό, το οποίο μετά ζεσταίνεται τις επόμενες μέρες αλλά και σιγά σιγά αρχίζει να εξατμίζεται οπότε πέφτει και η στάθμη. Όμως υπάρχει νερό όλο το καλοκαίρι, εξάλλου και το καλοκαίρι κάποιες μέρες έχει ψηλά κύματα. Είναι η ώρα για μία ονειρεμένη βουτιά πριν συνεχίσω την εξερεύνηση!
Διαβάστε την αφήγησή μου για το ταξίδι μου στην Παντελλερία από την αρχή
