Ο Eidin είναι ένας από τους καλύτερους ταξιδιώτες που έχω γνωρίσει. Όχι τόσο γιατί ταξιδεύει πολύ, αλλά κυρίως γιατί επιδιώκει και καταφέρνει να συναναστρέφεται ντόπιους. Έχει το χάρισμα να τους κερδίζει με το χαμόγελό του και την ευγενική συμπεριφορά του. Η ιστορία που ακολουθεί είναι γραμμένη από εκείνον και αποδεικνύει ακριβώς αυτό.
Το αρχικό κείμενο ήταν στα Αγγλικά, γραμμένο από τον Eidin και όλες οι φωτογραφίες και τα βίντεο ανήκουν σε εκείνον. Ακολουθήστε τον στο Instagram
(με το όνομα aydinarium) και στο κανάλι του στο YouTube
3 Δεκεμβρίου 2018 | Γραμμένο από τον Eidin:
Μου έχουν διηγηθεί τρομακτικές ιστορίες που έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια σύντομων στάσεων στο Λάγος: από τα φονικά κουνούπια που είναι μολυσμένα με ελονοσία, μέχρι τα βρώμικα ξενοδοχεία, και από ότι “είναι τόσο επικίνδυνα που το πλήρωμα συνοδεύεται από δύο security αυτοκίνητα από το αεροδρόμιο ως το ξενοδοχείο” μέχρι το “είναι τόσο επικίνδυνα που θα σε απαγάγουν ή θα σου επιτεθούν και θα σε ληστέψουν στη στιγμή, αν βγεις έξω (από το ξενοδοχείο)”. Λοιπόν… κάποια από αυτά αποδείχθηκαν αληθινά 😂
Πράγματι μας πήγαν στο ξενοδοχείο με ένα αυτοκίνητο security μπροστά μας και ένα πίσω μας. Στο δωμάτιο, είδα να έχει μία κουνουπιέρα αλλά δεν είχα ιδέα πώς να τη στήσω. Αν και με το ένστικτο του MacGyver που κρύβω μέσα μου, είδα ότι έμοιαζε με σκηνή, σκέφτηκα όχι δεν μπορεί να είναι σκηνή, πρέπει να κάνω κάποιο λάθος εδώ. Αποδείχθηκε όμως ότι όντως είναι σκηνή την οποία τοποθετείς ΕΠΑΝΩ στο κρεβάτι 😂 (δείτε στο βίντεο, τον υπάλληλο που μου τη στήνει).
Και παρόλα αυτά βγήκα έξω. Άφησα όλα μου τα χρήματα και τις κάρτες στο ξενοδοχείο. Ενημέρωσα όλο το πλήρωμα και το προσωπικό του ξενοδοχείου ότι βγαίνω έξω (για κάθε περίπτωση), πήρα μόνο το τηλέφωνό μου και ξεκίνησα να περπατώ.
Από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος του τρίωρου περιπάτου μου τα βλέμματα ήταν στραμμένα επάνω μου. Δεν άντεχα άλλο να με παρακολουθούν και να φοβάμαι να βγάλω το κινητό μου έξω. Σκέφτηκα πως 3 ώρες ήταν παραπάνω από αρκετές, δεν θα έπρεπε να προκαλώ την τύχη μου οπότε επέστρεψα στο ξενοδοχείο 😂
Το πιο αστείο ήταν όταν σε ένα κατάστημα με αξεσουάρ, είδα μία κενή θέση για δουλειά και ζήτησα να με προσλάβουν. Αρνήθηκαν να μου δώσουν τη θέση επειδή πίστευαν ότι δεν μπορούν να μου δώσουν αρκετά χρήματα 😂. Τους είπα ότι θα δούλευα για τα ίδια χρήματα με εκείνους αλλά σκέφτηκαν πως ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Είπαν ότι δεν έχω πτυχείο ΤΕΙ (ναι απαιτείται για να είσαι πωλητής), τους είπα ότι μπορώ να φτιάξω ένα στο photoshop, είμαι πολύ καλός στο photoshop, μία ικανότητα που θα ήταν χρήσιμη στο κατάστημα και αυτή. (Ναι υπάρχει βίντεο και γι’ αυτό)😂
Ακόμη βοήθησα έναν πωλητή παπουτσιών να περάσει κορδόνια στα παπούτσια που θα τοποθετούσε στον πάγκο του 😂
Αυτό πραγματικά μου ράγισε την καρδιά για πολλούς λόγους: γιατί αισθάνεται υποδεέστερος λόγω της φυλής του, γιατί νομίζει ότι είναι προνόμιο να μιλήσει με ένα λευκό, γιατί οι λευκοί που συναντά ποτέ δεν τον ρωτούν ένα απλό “τι κάνεις;”. Γιατί είναι μόνο 24, παντρεμένος, έχει δύο παιδιά και σπουδάζει ενώ εργάζεται για να πληρώσει για τη σχολή του και να υποστηρίξει την οικογένειά σου, ενώ εγώ είμαι ένας επισκέπτης του ξενοδοχείου στο οποίο εργάζεται, που τον φροντίζουν, πολύ πιο προνομιούχος συγκρινόμενος με αυτόν. Είναι ένας από τους εκατοντάδες αόρατους εργαζόμενους εκεί και δεν του δίνει σημασία κανείς από τους τόσους που πάνε και έρχονται στο ξενοδοχείο.
Παιδιά, να χαιρετάτε σας παρακαλώ με ένα μεγάλο χαμόγελο τους εργαζόμενους που σας παρέχουν κάποια υπηρεσία είτε άμεσα είτε έμμεσα! 😇🥰
